Ο έρωτας στα χρόνια του facebook

Γράφτηκε από
Βαθμολογήστε αυτό το άρθρο
(0 ψήφοι)

Τη δεκαετία του ’90 διαβάζαμε «μανιακός δολοφόνος αναζητά τα θύματά του σε ιστότοπους κοινωνικής δικτύωσης, τα οποία τον ερωτεύονται και αργότερα καταλήγουν τεμαχισμένα σε χαντάκια».

Χρόνια μετά οι ίδιες ιστορίες τροφοδοτούν συζητήσεις φίλων σε καφετέριες «ο τύπος φαινόταν νορμάλ, πόσταρε βιντεάκια, μιλάγαμε για κανένα χρόνο ώσπου με τους φίλους μου σε απόσταση ασφαλείας βγήκαμε για να καταλήξουμε ζευγάρι».

 

Αναρωτιέμαι, είναι το διαδίκτυο κατάλληλος τόπος και τρόπος γνωριμίας ή παραμένει ταμπού για τεχνοφοβικούς γονείς και φίλους; Πως εξελίσσεται η πρώτη προσωπική συνάντηση; Μήπως αναπτύσσονται παρανοϊκές ζήλιες του τύπου «όπως φλέρταρε μαζί μου, θα μπορούσε κάλλιστα να φλερτάρει τώρα με όλους τους subscribers του Zuckerberg»; Μπορεί μια ηλεκτρονική γνωριμία να μετατραπεί σε φυσιολογική σχέση και να έχει μια ουσιώδη κατάληξη;

You’ve got mail…

Πώς ξεκινούν οι γνωριμίες στο Facebook; Οι περισσότεροι ούτε που θυμούνται πως έγινε η αρχή. Μέσω των κοινών φίλων, θα φανταζόταν κανείς. Ίσως από παιχνίδια και ομάδες που είναι μέλη ή και τυχαία.

Υπάρχουν περιπτώσεις που ένα απρόσμενο add και ένα ακόμη πιο αμφίβολο accept καταλήγουν να γνωρίζονται, να μιλάνε, να κάνουν στενή παρέα ώσπου ο φτερωτός θεός με τα βέλη χτυπά την καρδιά τους. Ραντεβού (σχεδόν) στα τυφλά. Το πρώτο όμως live ραντεβού χαρακτηρίζεται από αμηχανία, σίγουρα οι φωτογραφίες και οι διάλογοι που έχουν προηγηθεί βοηθάνε την κατάσταση αλλά καθ’ οδών σκέφτονται όλα τα πιθανά σενάρια εξέλιξης της βραδιάς. «Αν είναι κανένας παρανοϊκός; Αν το προφίλ ήταν ψεύτικο και συναντήσεις άλλον; Αν κάποιος φίλος σου κάνει πλάκα;»  Το καλό της υπόθεσης είναι ότι οι διαδικτυακές συνομιλίες χτίζουν ένα κλίμα οικειότητας κι έτσι περιορίζουν τις αμήχανες στιγμές.

Κάποιοι βρίσκουν κοινά στοιχεία όπως σύλλογοι που είναι μέλη, θαυμαστές καλλιτεχνών κλπ. Και η αραιή συνομιλία γίνεται όλο και συχνότερη μέχρι που καθίσταται καθημερινή και επεκτείνεται σε κινητό και Skype. Το σίγουρο είναι πως όταν συναντηθούν αυτοί οι δυο άνθρωποι  θα έχουν πολλά να μοιραστούν.

Στον αντίποδα έχουμε εκείνες τις σχέσεις που ξεκίνησαν με όλες τις ιδανικές προδιαγραφές αλλά κάπου στη πορεία το έχασαν. Έντονος ερωτισμός, φλερτ και μόλις πραγματοποιηθεί η πρώτη αναγνωριστική συνάντηση χάνεται η μαγεία και το μυστήριο.

Βέβαια θα ήταν αφελές από μέρους μου να μην αναφέρω όλες εκείνες τις περιπτώσεις που είχαν όλα τα φόντα να εξελιχθούν σε κάτι παραπάνω και από φόβο για τη γνώμη του κόσμου έχασαν την ευκαιρία τους. «Είναι δυνατό να γνωριστήκατε μέσω ίντερνετ; Είσαι σίγουρη γι’ αυτόν;» και απαντώ, γιατί είσαι σίγουρη για αυτόν που γνώρισες στη δουλειά, το μπαρ, τη κοινωνική εκδήλωση, τη συναυλία, ακόμη και από το φίλο φίλου σου;

Ας θίξουμε όμως μια ακόμη παράμετρο, τη ζήλεια και τα ηλεκτρονικά αμαρτήματα.

Πόσο εύκολο είναι να θεωρήσεις τον σύντροφό σου επιρρεπή στο online φλερτ και να περάσεις το υπόλοιπο της κοινής σας ζωής ξεκοκαλίζοντας το history του browser του; Μάλλον όχι και πολύ. Αν και για όλους τους κανόνες υπάρχουν και οι εξαιρέσεις τους.

Που καταλήγουμε όμως; Είναι τελικά, το διαδίκτυο ένας τ(ρ)όπος γνωριμίας όπως κάθε άλλος, ή υπάρχουν ενστάσεις που θέλουν τις σχέσεις να ξεκινούν σε μπαρ/ μέσω κοινών γνωστών/ σε σεμινάρια αγγειοπλαστικής; Μάλλον συμπεραίνουμε πως το internet είναι απλώς ένας τόπος –και τρόπος– γνωριμίας σαν όλους τους άλλους. Ζούμε σε μια κοινωνία που συνεχώς εξελίσσεται και το διαδίκτυο έχει μπει για τα καλά στη ζωή μας. Δεν μπορεί παρά να είναι πλέον ένας συνηθισμένος τρόπος γνωριμίας, στον οποίο βέβαια ελλοχεύουν αντίστοιχοι κίνδυνοι με αυτούς που μπορεί να υπάρξουν σε ένα μπαρ/σε ένα σπίτι φίλων/σε ένα σεμινάριο.

Θεωρώ ότι όλα είναι θέμα τύχης και καλό είναι ό,τι κάνουμε να το «φιλτράρουμε» με το μυαλό μας αλλά και με την διαίσθηση που λίγο-πολύ όλοι έχουμε. Εύχομαι ο καθένας μας να είναι τυχερός ώστε να μπορεί να αναγνωρίσει την «ευκαιρία» που του δίνεται, είτε είναι στο διαδίκτυο είτε όχι.

Περισσότερα σε αυτή την κατηγορία: « I DO, NOT!!! Πες δυνατά Σ’ΑΓΑΠΑΩ! »
You are here