Γιωγος Γιαννoπουλος

Ο Γιώργος Γιαννόπουλος είναι ένας άνθρωπος πολύ προσιτός,χαρούμενος και διάσημος. Λατρεύει την Καλαμάτα και δεν κρίνει απλά, αλλά προτείνει ιδέες.

Μιλά για το χώρο του και προσπαθεί να μας ταξιδέψει σε αυτόν…

Πες μας πώς ξεκινάς.
Από την Αρσινόη Μεσσηνίας. Μετά έρχομαι για 3 χρόνια Γυμνάσιο στην Καλαμάτα και έπειτα Αθήνα, όπου ήταν τα μεγαλύτερα αδέλφια μου. Εκεί τελειώνω το Γυμνάσιο, αλλά κουβαλάω ένα κόμπλεξ κατωτερότητας με τα νι και τα λι, που τρόμαξα να αποβάλλω.


Το θεωρούσες ρετσινιά;
Εγώ δεν το θεωρούσα, όμως, όταν ολόκληρο σχολείο σε στιγμάτιζε, αυ- τόματα ήσουν μειονότητα. Η πλάκα είναι ότι τώρα γράφω το σενάριο για μια νέα σειρά, στην οποία ο ήρωας μιλά με νι και λι. Αυτό που αισθάνομαι ότι με καταπιέζει, το θεωρώ ελευθερία πια. Είναι μαγκιά, αυτό που μας καταπιέζει να το αποτινάζουμε και να το θεωρούμε ελευθερία.


Προτιμάς το σινεμά, την τηλεόραση, το θέατρο ή το τραγούδι;
Είναι ένα και το αυτό. Απλά, το κάθε είδος έχει άλλον τρόπο έκφρασης. Αυτό, βέβαια, που κυριαρχεί είναι το live. Είναι τόσο μοναδικό να παίζεις στο θέατρο και να τραγουδάς επί σκηνής, που δε μεταφράζεται με τίποτα. Η ενέργεια που παίρνεις από τον κόσμο δε μεταφράζεται. Το σινε- μά έχει άλλη μαγεία. Εγώ θεωρούμαι παιδί του σινεμά. Έκανα την πρώτη μου εμφάνιση στην ταινία «Ο λιποτά- κτης» και γενικά έχω κάνει πολλές ταινίες.


Πολλοί κατακρί νουν τον ελληνικό κινηματογράφο. Ποια η άποψή σου;
Το ελληνικό σινεμά έχει πρόβλημα σεναριακά, γιατί ο καθένας προσπαθεί να κάνει το απωθημένο του, χωρίς να υπολογίζει τον κόσμο. Γενικά, μπορείς να περάσεις μια φιλοσοφική σκέψη με απλούστατο τρόπο. Εγώ προτιμώ ένα σινεμά δράσης, ζωής, που μπορεί να περιέχει ένα φιλοσοφικό backround.


Έχεις παίξει σε ταινία ή σίριαλ και να αναρωτιέσαι σε τι μ…. παίζω;
Δεν είναι εγωιστικό, αλλά πρέπει σε καθετί με το οποίο μπλέκουμε να αφήνουμε το δικό μας ψήγμα αγάπης. Όταν βάζεις αγάπη σε οτιδήποτε κά- νεις, θα βγει σίγουρα κάτι καλό. Δε γούσταρα όλα όσα έχω κάνει, αλλά τουλάχιστον έχω δώσει αγάπη σεό,τι έχω

κάνει. Ποια θεωρείς την πιο επιτυχημένη συνεργασία σου;
Θα φανεί υπερβολικό, αλλά παντού περνάω καλά. Έχω μια καλή διάθεση όταν πάω στη δουλειά μου. Μια συνεργασία που θεωρήθηκε σταθ- μός, είναι αυτή με τον Πάνο Κοκορόπουλο στο «Αχ και να ’ξερες». Κι αυτό, γιατί μέχρι τότε με έβλεπαν σαν τον δραματικό, τον κακό κ.λπ. Ο Πάνος έβλεπε τι μ….ς κάνω πίσω από το φακό και άλλαξε την εικόνα που μου είχαν δώσει οι άλλοι σκηνοθέτες.


Με τον Γαργαμπίκα έχεις κοινά;
Όχι, δεν είμαι τέτοιο τομάρι. Μόνο έ- να κοινό είχαμε, όσον αφορά στις γυναίκες. Απατεώνας δεν έχω υπάρ- ξει ποτέ και ούτε θα υπάρξω. Το τραγούδι πώς προκύπτει; Όταν πήγαιναν οι γονείς μου για ε- λιές και με έβαζαν στη νάκα (κούνια) ή όταν με έστελναν κάπου το βράδυ, φοβόμουν και με το τραγούδι έδιω- χνα το φόβο. Από εκεί ξεκίνησε.


Έχεις βγάλει και ένα cd single ε;
Ναι, το «Σάμαλι, Παστέλι, Κωκ». Προ- έκυψε όταν πριν πολλά χρόνια ήμα- στε με τη Δήμητρα Παπαδοπούλου ζευγάρι. Μου λέει τότε «γράψε ένα τραγούδι για τη Eurovision». Την ίδια περίοδο κάναμε παρέα και με τον Κραουνάκη, ο οποίος με παρότρυνε να συνθέσω τη μουσική για τους στί- χους. Γενικά, έχω πολλά ανέκδοτα τραγούδια, τα οποία σκέφτομαι να δώσω σε επώνυμους καλλιτέχνες.


Το τραγούδι για την Καλαμάτα;
Ξυπνάω ένα πρωί τότε που ήμουν με τη Δήμητρα στα πολύ καλά μας και μου λέει «το αγόρι απ’ την Καλαμά- τα δεν αντέχει τη μιζέρια…». Το βρά- δυ το είχα τελειώσει. Έτσι προκύπτει το cd single, το οποίο ήταν με- γάλη Α-Π-Ο-Τ-Υ-Χ-Ι-Α!!! Δηλαδή, δεν το πήρε κανένας γιατί δεν προωθήθηκε αρκετά. Όμως, πιστεύω ότι, μέσω του νέου σίριαλ που ετοιμάζω, θα γίνει ο ύμνος τον Καλαματιανών.


Λες ότι τα αγόρια απ’ την Καλαμάτα δεν αντέχουν τη μιζέρια. Το πιστεύεις;
Η Δήμητρα είδε σε μένα ότι δεν άντεχα τη μιζέρια, γι’ αυτό και είχε γράψει αυτούς τους στίχους. Απεχθάνομαι το δήθεν, το μίζερο και το ψευτοκουλτουρολαJκό. Εδώ υπάρχει μιζέρια. Δεν είναι δείγμα μόνο της Καλαμάτας, αλλά ευρύτερα της επαρχίας. Αυτό οφείλεται στο ότι οι άν- θρωποι δεν κάνουν αυτό που γουστάρουν. Λίγοι είναι όσοι γουστάρουν αυτό που κά- νουν και γι’ αυτό δεν είναι μί- ζεροι, αλλά χαρούμενοι.


Γενικά, πώς βλέπεις να περνά ο κό- σμος στην πόλη μας;
Εγώ προσωπικά περνάω καλά, γιατί δεν κάνω παρέα με μίζερα άτομα. Γενικότερα πιστεύω πως ο κόσμος περνάει καλά στην Καλαμάτα. Πάντως, πρέπει να στραφούμε στον τουρισμό, κάτι που έχει αρχίσει να κάνει η Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση, γιατί εκεί είναι το μέλλον της οικονομίας. Η Μεσσηνία είναι η Νίκαια της Γαλλίας, είναι παράδεισος. Άποψή μου είναι ότι πρέπει να μπει ένα τρενάκι από το λιμάνι μέχρι το Φιλοξένια και να ανοίξουν μαγαζιά, μπαρ, καφετέριες...


Όλο ιδέες είσαι, στην πολιτική μπορεί να σε δούμε;
Ναι, φυσικά, η πολιτική δεν είναι κακό πράγμα. Υπάρχουν πολιτικοί που γουστάρουν, ας μη βάζουμε ταμπέλες και ας μη λέμε ότι όλοι παίρνουν λεφτά. Παντού υπάρχουν άνθρωποι που δεν είναι σωστοί.


Τι έχεις να πεις για τα σίριαλ που κόβονται;
Ρωτάς εμένα που την έχω πατήσει; Έπαιζα στον «Έρωτα», που ήταν να συνεχιστεί για ένα χρόνο ακόμα, τον «έκοψαν» και έπεσα έξω οικονομικά.ένα συμβόλαιο με ένα κανάλι για καποια επεισόδια, αν εσύ φύγεις να έχεις ποινική ρήτρα, ενώ αν αυτό κόβεται, να μην σε αποζημιώνουν. Μας βλέπουν σαν σκουπίδια, σαν λεμονόκουπες. Η τηλεόραση δεν υπολογίζει τίποτα, αν δεν κάνεις επιτυχία και δε φέρεις νούμερα, σε πετάει έξω. Ωστόσο, νομίζω ότι έχουμε απ’ τις καλύτερες τηλεοράσεις. Και στην τελική, αν κάτι δε σ’αρέσει, υπάρχει και το ζάπινγκ ή την κλείνεις.


Η άποψή σου για τις επαναλήψεις του καλοκαιριού;
Έχει καταντήσει αηδία. Το σημαντικότερο, που αφορά εμένα και τους συναδέλφους μου, είναι ότι το κανάλι παίρνει διαφημιστική πίτα κι εμείς τα αρ….α μας. Η μεγαλύτερη ντίβα με την οποία έχεις συνεργαστεί; Άκου, ο χώρος μου δεν είναι όπως θέλουν να τον παρουσιάζουν τα με- σημεριανά και τα περιοδικά. Όλα αυ- τά είναι μύθοι, αν ο άλλος έρθει ως ντίβα στη δουλειά, θα φάει 2-3 χα- στούκια και ο χώρος θα τον ξεβράσει.


ΔΗΠΕΘΕ Καλαμάτας…
Τα ΔΗΠΕΘΕ είναι μια πληγή. Δημιουργήθηκαν για να γίνει αποκέντρωση, όμως δεν έγινε. Απ’ την άλλη, ο κάθε καλλιτεχνικός διευθυντής, έφερνε την ομάδα του. Ξέρεις πόσοι ηθοποιοί και μάλιστα γνωστοί είμαστε από την Καλαμάτα; Ο Μιχαλόπουλος, ο Νινιός, η Πανοπούλου, ο Ευρυπιώτης, η Σακκά; Υπάρχουν πάρα πολλοί ακόμα- αυτοί μου ήρθαν στο μυαλό-, σε πηγάδι κατουρήσαμε εμείς; Μιλάμε για ονόματα με καριέρα στο χώρο. Γιατί να μην ανεβάσει το ΔΗΠΕΘΕΚ μια μορφή επιθεώρησης και να κάνει το κόσμο να γελάσει λίγο; Δεν πρέπει να υπάρχει δημο- σιοDπαλληλική λογική, δεν πήγε καλά η παράσταση, κατέβασέ την. Έκανε ποτέ το ΔΗΠΕΘΕΚ μια παράσταση στο χώρο του ΤΕΙ; Αν είχε κάνει, θα είχε πάρει 5-10 παιδιά μαζί του. Το θέατρο πρέπει να πάει στον κόσμο, στην πλατεία, παντού! Δε λαJ- κίζω ότι όλα είναι απλά, αλλά θα μπορούσε να υπάρχει και μια βοηθητική ομάδα, μια πειραματική!


Πιστεύω ότι ανεβάζουν έργα βαριά, δυσνόητα, συμφωνείς;
Ανεβάζουν έργα που δε θα μπορού- σαν να ανεβάσουν στην Αθήνα με δικά τους χρήματα, έτσι με ξένα κόλλυβα κάνουν μνημόσυνο. Το ΔΗΠΕΘΕ πρέπει να πάει κοντά στον κόσμο, να γίνουν περιοδείες, κι όχι μόνο το καλοκαίρι, να πάνε στα καφενεία, να γυρίσουν όλους τους Δήμους του νομού. Υπάρχουν παραστάσεις που ούτε τεράστια σκηνικά θέλουν, ούτε πολλούς ηθοποιούς. Θα μπορούσε να γίνει το αρχαίο δράμα στην αρχαία Μεσσήνη όπως ήταν παλιά, μόνο το κείμενο αρκεί, είναι πολύ δυνατό το κείμενο. Όχι αυτά τα καραγκιοζιλίκια που έγιναν, ας πούμε, με τη Μήδεια στην Επίδαυρο πρόσφατα.


Το επάγγελμα του ηθοποιού είναι επικερδές;
Όχι, δεν έχει πεθάνει ηθοποιός πλούσιος, είμαστε χιλιάδες, το να κάνεις μια- δυο επιτυχίες δεν είναι κάτι, το θέμα είναι τι θα κάνεις και μετά από δέκα χρόνια. Αν δουλέψεις μια σεζόν και την άλλη όχι, είσαι μία η άλλη. Όμως, για να μην είμαστε αχάριστοι, όταν δουλεύεις μόνιμα και σερί και έ- χεις επιτυχία, θα πρέπει να κάνεις μία παύση γιατί θα καείς. Κανείς δεν έγινε ηθοποιούς για να βγάλει λεφτά, έγινε ηθοποιός γιατί το γούσταρε.


Κύκλωμα που ανεβάζει και κατεβάζει ηθοποιούς υπάρχει;
Τα κυκλώματα είναι για τους ατάλαντους. Ο ατάλαντος, όταν θα τα φτιάξει με μια σταρ και θα κάνει σχέση για 2-3 μήνες, θα δουλέψει ένα χρόνο, μετά θα χαθεί. Δε θα ’χει διάρκεια.


Έχουν χαθεί καλοί ηθοποιοί πιστεύεις;
Χαθήκαν γιατί δεν έκαναν στη σωστή στιγμή την κατάλληλη κίνηση. Εμείς κινούμε τα νήματα της ζωής μας, ό,τι επιτυγχάνει κάποιος, ο ίδιος το προκαλεί. Μη ζητάμε από πουθενά ευθύνες. Πρέπει να αισθανόμαστε κωλόφαρδοι που ήρθαμε κιόλας στη ζωή. Αυτοί που χάθηκαν, κάτι έκαναν λάθος, είτε έγιναν αλκοολικοί είτε πρεζάκια είτε έβγαλαν κάποια λεφτά και την «είδαν» και έτσι ο χώρος τούς απέβαλε, είτε, είτε, είναι χιλιάδες πα- ραδείγματα.


Σε ένα νέο άνθρωπο που θα ήθελε να μπει στον καλλιτεχνικό χώρο, τι θα έλεγες;
Κάνω μαθήματα σε κάποια παιδιά που θέλουν να δώσουν σε δραματικές σχολές και οι πρώτες μου ερωτήσεις αφορούν στο αν θέλουν οπωσδήποτε να απασχοληθούν με αυτό. Είναι πολύ δύσκολο πράγμα, πρέπει να ταυτιστείς, να γίνει η ζωή σου, πρέπει να το αγαπάς.


Έναν επίλογο από σένα…
Να είμαστε καλά, να δίνουμε αγάπη, είναι τσάμπα, να διώχνουμε τη μιζέρια από πάνω μας, να λέμε συγγνώμη, παρακαλώ και μπράβο. Να κάνουμε ό,τι θέλουμε και να μην έχουμε απωθημένα!

Παναγιώτης Μπαμπαρούτσης

You are here