ΣΩΤΗΡΗΣ ΓΕΩΡΓΟΥΝΤΖΟΣ

Γνωστός στους πιο πολλούς Μεσσήνιους, ειδικά σε όσους ασχολούνται με τα αθλητικά. Πάντα μάχιμος, τρέχει παντού και δε διστάζει να τα βάλει με όλους, κάτι που μέχρι σήμερα, όπως μας λέει, του έχει στοιχίσει 4 απολύσεις.

Με τις συνεντεύξεις δεν τα πάει καλά, αλλά, όπως μας λέει, μας μίλησε γιατί του το ζήτησε η Ακριβή (Καλογεροπούλου), με την οποία ήταν συνάδελφοι κάποτε. Απάντησε σε ό,τι τον ρωτήσαμε…

Οι εκπομπές που έχουν κάνει τον Καλαματιανό να γυρίσει σε τοπικό κανάλι την τηλεόρασή του είναι ελάχιστες. Μια από αυτές είναι και η δική σου, πώς το κατάφερες;
Νομίζω πως η συνταγή ήταν απλή. Έκανα τηλεόραση, όταν ένιωσα πως ήμουν έτοιμος πια να το κάνω. Ήμουν ήδη 14 χρόνια στο γραπτό Τύπο και ένιωθα πλέον πως ήρθε ωρίμασε η ώρα να κάνω κάτι διαφορετικό. Είχα έτοιμο το «κόνσεπτ» στο μυαλό μου και μόνο το όνομα της εκπομπής μού έλειπε, το οποίο βρήκα εύκολα. Βγήκε και αυτό από μέσα μου αυθόρμητα. Είχα ήδη, προ καιρού, δεχθεί προτάσεις να βγω, όπως λέμε, στο «γυαλί», όμως δε βιάστηκα, γιατί δεν ήθελα να «καώ». Να ξέρετε, όμως, πως είχα… συζητήσει με τον εαυτό μου και είχα πει πως, εάν μετά από 2, το πολύ 3 εκπομπές, δε νιώσω έξω στoν κόσμο πως η εκπομπή αυτή έχει μεγάλη απήχηση στην κοινωνία, πως έφερε κάτι διαφορετικό στο χώρο και στον τόπο, τότε θα τη σταματούσα, «μαχαίρι», από μόνος μου.

Η βράβευσή σου πέρυσι ήταν για σένα δικαίωση;
Ναι, πολύ μεγάλη! Κυριολεκτικά τα έχω δώσει όλα, μαζί με τα παιδιά που κάθε φορά συνεργάζομαι στο «Best», για αυτήν την εκπομπή! Διένυα τότε τον 4ο χρόνο του «Όλα στη φόρα» και ένιωσα μεγάλη χαρά, συγκίνηση και τιμή, όταν η Επιτροπή Δημο- σιογραφικών Βραβείων του Πανελλήνιου Συνδέσμου Αθλητικού Τύπου, του ανώτατου θεσμικού οργάνου των αθλητικών συντακτών της χώρας μας, αποτελούμενη από ιερά τέρατα της ελληνικής αθλητικής δημοσιογραφίας (όπως οι Βαγγέλης Φουντουκίδης, Ανδρέας Μπόμης, Πέτρος Λινάρδος κ.ά.), επέλεξε να με βραβεύσει. Χαρά και τιμή για μένα αλλά και για τον τόπο μας, καθώς αυτή ήταν η πρώτη φορά που βραβεύεται από την αρμόδια επιτροπή του ΠΣΑΤ αθλητικός συντάκτης από τη Μεσσηνία.

Δε μασάς, μιλάς χύμα, κάτι που στις μέρες μας ενοχλεί, το έχεις πληρώσει αυτό;
Ναι, βέβαια. Μετρώ …ήδη τέσσερις απολύσεις, αρκετές μηνύσεις και αγωγές στις οποίες, όμως, έχω αθωωθεί - και ένα σωρό επιθέσεις και απειλές εναντίον μου. Όλα αυτά μου έχουν κοστίσει αρκετά χρήματα, μεγάλη ψυχική οδύνη, όμως δεν έχω μετανιώσει, με εξαίρεση κάποιες φορές που υπερέβαλα και ίσως αδίκησα άθελά μου κάποιους ανθρώπους. Ο δημοσιογράφος, όμως, οφείλει να τολμά, να είναι ασυμβίβαστος, άμεμπτος, ηθικός, ειλικρινής, να μην είναι μίζερος, εμπαθής, ανασφαλής, να μη φοβάται τίποτε και κανέναν.

Ο Σωτήρης έχει περισσότερους φίλους ή εχθρούς;
Φίλους, φυσικά. Λογικά, όμως, θα έχω και εχθρούς. Βλέπετε, η δράση προκαλεί πάντα και αντίδραση. Εγώ, όμως, δε νιώθω εχθρό μου κανέναν.

Πόσα χρόνια είσαι σε αυτό το χώρο;
19 χρόνια. Κατά τη διάρκεια των σπουδών μου, στο Πανεπιστήμιο Μακεδονίας, στη Θεσσαλονίκη, μου δόθηκε η ευκαιρία να ερ- γαστώ επί περίπου 8 χρόνια στα «Σπορ του Βορρά» και στον «Ελληνικό Βορρά», ενώ 11 πλέον χρόνια είμαι στην Καλαμάτα, έχοντας δουλέψει στις 4 από τις 5 τοπικές εφημερίδες και, μάλιστα, σε μερικές από …δύο φορές.

Γιατί προτίμησες το αθλητικό ρεπορτάζ;
Γιατί αυτό μου άρεσε από την αρχή. Από μικρός αγαπούσα τον αθλητισμό και θα έλεγα πως έκανα το χόμπι μου επάγγελμα. Πολλοί σημαντικοί, άλλωστε, πολιτικοί συντάκτες ξεκίνησαν από το αθλητικό ρεπορτάζ, το οποίο καλλιεργεί την οξυδέρκεια, αυξάνει το βαθμό ετοιμότητας και καθημερινά βελτιώνει τα αντανακλαστικά του δημοσιογράφου.

Γιατί δεν ήθελες και δε θες να δίνεις συνεντεύξεις;
Σωστά, δεν ήθελα και δε θέλω και γι’ αυτό που γίνεται σήμερα ευθύνεται …εξ ολοκλήρου η καλή μας φίλη και συνάδελφος Ακριβή Καλογεροπούλου (χαμόγελα)! Θεωρώ ότι πρωταγωνιστές δεν πρέπει να είναι οι δημοσιογράφοι, αυτό που πρέπει να ενδιαφέρει είναι οι ειδήσεις και τα γεγονότα και όχι αυτός ή αυτή που τα καλύπτει και τα κριτικάρει. Διαφωνώ κάθετα με το πρότυπο του …σταρ δημοσιογράφου, που επικεντρώνει πάνω του το ενδιαφέρον, κάτι βέβαια που προβάλλεται κακώς και λανσάρεται κατά κόρον τα τελευταία χρόνια στον αθηναϊκό Τύπο.

Να μη ρωτήσω τι ομάδα είσαι, το ξέρουμε όλοι, πώς βλέπεις την ομάδα μας;
Ναι, Μαύρη Θύελλα πάντα, πάνω απ’ όλα! Όπως πρέπει και οφείλει να είναι πρώτα απ’ όλα ο κάθε Μεσσήνιος! Βλέπω, όμως, και φέτος μία από τα ίδια. Μάχη μέχρι το τέλος για την επιβίωση…

Μπορούμε να ξαναδούμε την Καλαμάτα στα μεγάλα σαλόνια;
Όχι με το υπάρχον ιδιοκτησιακό καθεστώς. Εάν ποτέ αυτό αλλάξει και έρθει κάποιος άνθρωπος που να έχει χρήματα, να είναι έ- ξυπνος και να ξέρει να κινηθεί σωστά στο χώρο, τότε φυσικά και μπορεί.

Πώς βλέπεις το γεγονός ότι κάθε χρόνο η Καλαμάτα ξεκινά από το μηδέν, αλλά ο πρόεδρος καταφέρνει να την κρατά στην κατηγορία;
Ο Γρηγορόπουλος είναι πια σχεδόν 10 χρόνια στο κουρμπέτι, έχει μάθει καλά τα κατατόπια της Β’ Εθνικής και, όπως είπες, πάντα καταφέρνει και σώζει την παρτίδα. Να προσέχει, όμως, φέτος, γιατί ο λαός μας λέει πως δεν είναι κάθε μέρα του Α? Γιαννιού…

Μια τσακώνεστε, μια μιλάτε, ποιες οι σχέσεις σας τελικά;
«Εγώ, Παναγιώτη, όπως σου είπα και πριν, δε νιώθω εχθρό μου και δεν έχω προσωπικά ή να χωρίσω κάτι με κανέναν. Στην προκειμένη περίπτωση, «εχθρός» μου είναι μόνο όποιος, εσκεμμένα ή μη, κινείται εις βάρος της Μαύρης Θύελλας. Σκοπός της κριτικής μου είναι πάντα το συμφέρον και το καλό αυτής της ομάδας. Οι σχέσεις μου, λοιπόν, με τον πρόεδρο της ΠΑΕ Καλαμάτα προσδιορίζονται με γνώμονα αποκλειστικά και μόνο αυτό το κριτήριο. Όταν θεωρώ πως πράττει υπέρ της Μαύρης Θύελλας, θα τον υποστηρίξω. Όταν θεωρώ πως βλάπτει τα συμφέροντά της, θα είμαι απέναντί του. Δημοσιογράφος είμαι, όχι μέτοχος της ΠΑΕ Καλαμάτα…

Θεωρείς ότι έχει κλείσει ο κύκλος του;
Θεωρώ πως αυτός ο κύκλος είχε κλείσει σχεδόν από τη στιγμή που άνοιξε. Ο Γρηγορόπουλος, ως οικονομική οντότητα, ποτέ δεν είχε να δώσει κάτι ουσιαστικό στην ΠΑΕ Καλαμάτα…

Πιστεύεις ότι θέλει να τη δώσει ή όχι;
Ποτέ δεν πίστεψα ότι ο Γιώργος Γρηγορόπουλος επιθυμεί πραγματικά να πουλήσει την ΠΑΕ Καλαμάτα. Στα δέκα αυτά χρόνια είχε αρκετές προτάσεις, με κυριότερη αυτή του Σταύρου Παπαδόπουλου, και μάλιστα δύο φορές, αλλά πάντα κάτι …συνέβαινε και ποτέ δεν την έδινε. Τώρα το γιατί, ρωτήστε καλύτερα τον ίδιον…

Και μετά; Ποιον θα ήθελες για πρόε- δρο;
Λίγο – πολύ, σας το είπα και πριν. Ένα νέο, άφθαρτο πρόσωπο, με οικονομική κατάσταση ικανή να σηκώσει το βάρος αυτής της ομάδας, να γνωρίζει το αντικείμενο ή να έχει τη διάθεση να το μάθει ή να το αναθέσει στα κατάλληλα άτομα. Νομίζω ότι, εάν τηρεί όλα αυτά τα κριτήρια, το πρόσωπο και το όνομα δεν έχουν σημασία…

Θα ήταν ένα όνειρό σου να δούμε τον Σωτήρη Γεωργούντζο πρόεδρο στην ΠΑΕ;
Όχι, γιατί, πρώτον, δε νομίζω πως συνάδει με τη δημοσιογραφική μου ιδιότητα, ή παπάς παπάς ή ζευγάς ζευγάς, λέει - και εδώ - ο λαός μας και, δεύτερον, εγώ δεν έχω τα χρήματα που απαιτούνται για ένα τέτοιο μεγάλο οικονομικό εγχείρημα…

Και συνεχίζω το όνειρο και σε ρωτώ, τι θα άλλαζες σε αυτή;
Αφού επιμένεις, λοιπόν, να με κάνεις …σώνει και καλά πρόεδρο, σου απαντώ – υποθετικά πάντα – πως το πρώτο πράγμα που θα έκανα, θα ήταν να φέρω και πάλι τον κόσμο κοντά στην ομάδα. Να αποκτήσει, δηλαδή, ξανά η Μαύρη Θύελλα τη μεγάλη της δύναμη, που δεν είναι άλλη από τους χιλιάδες των - παροπλισμένων τα τελευταία χρόνια - φιλάθλων της. Για να επιτευχθεί, όμως, αυτό χρειάζεται να δοθεί ένα νέο όραμα στον κόσμο και, βέβαια, να γίνουν πολλές διαθρωτικές αλλαγές σε αρκετά επίπεδα μέσα σε αυτήν την ομάδα…

Θυμάσαι την περιγραφή Καλαμάτα - Πανσερα/κός; Θεωρείς ότι ήταν υπερβολική η αντίδρασή σου στο γκολ της Καλαμάτας;
Αν τη θυμάμαι, λέει; Ακόμα, μου λένε οι συνάδελφοι στην «ΕΡΑ σπορ» στην Αθήνα, παίρνουν τηλέφωνα και στέλνουν μηνύματα εις βάρος μου οι Σερραίοι! Άλλωστε, μου τη θυμίζουν σχεδόν καθημερινά οι φίλαθλοι στο δρόμο και στις συζητήσεις που κάνω μαζί τους. Ευτυχώς, όμως, στην «ΕΡΑ σπορ» οι αρμόδιοι, έχοντας την απαιτούμενη εμπειρία αλλά και ευρύτητα πνεύματος και δημοσιογραφικής αντίληψης, κατάλαβαν ότι, όντως, ξέφυγα από τα εσκαμμένα, όμως ήταν συνάμα μία αυθόρμητη, άδολη, ειλικρινής, συναισθηματική …βραζιλιάνικη αντίδραση ενός δημοσιογράφου. Τέλος καλό, όμως, όλα καλά…

Όταν και ο Μεσσηνιακός ήταν στη Β΄ Εθνική, υπήρχε μια κόντρα στην πόλη. Εσύ ήσουν με την πλευρά της Καλαμάτας, θεωρείς λάθος, τελικά, όλη αυτή τη στάση;
Με την ψυχρή επαγγελματική λογική ίσως ναι. Από την άλλη, όμως, εγώ τότε λειτουργούσα ξανά και ως φίλαθλος αυτής της μεγάλης επαρχιακής ομάδας, όπως είναι η Μαύρη Θύελλα, ενώ κοιτούσα και το διαχρονικό συμφέρον της πόλης και της περιοχής μας. Αυτό πρότασσε και προτάσσει την ύπαρξη μίας μεγάλης ομάδας σε επίπεδο κορυφής στην Καλαμάτα και το Νομό Μεσσηνίας. Μιας μεγάλης ομάδας με κόσμο και ιστορία που θα άντεχε στο χρόνο και όχι μιας ομάδας – κομήτη, που θα στηριζόταν σ’ ένα πλούσιο πρόεδρο, ο οποίος σήμερα είναι και αύριο όχι. Και νομίζω πως η πορεία έως τώρα των δύο αυτών ομάδων δικαίωσε την τότε στάση μου.

Μεσσηνιακός: πολλά λεφτά, πολλές υποδομές, καλοί παίκτες, ανέβηκε γρήγορα τις κατηγορίες, αλλά δεν κατάφερε να σταθεί, γιατί πιστεύεις ότι συνέβη αυτό;
Εν μέρει απάντησα πριν. Ομάδες χωρίς κόσμο, χωρίς (ποδοσφαιρική) ιστορία, δε θεωρώ πως έχουν σημαντικό λόγο ύπαρξης και έχουν ρόλο - ασανσέρ στο σύγχρονο ποδόσφαιρο. Πόσο δε, όταν δίπλα τους υπήρχε και υπάρχει το (εντελώς) αντίπαλο δέος, και παράδειγμα, που στην προκειμένη περίπτωση ακούει στο όνομα Μαύρη Θύελλα. Αν ανέβει κατηγορίες ο Παναρκαδικός, να δείτε τι θα πάθει σε λίγα χρόνια και ο Αστέρας Τρίπολης…

Θεωρείς ότι μια μέρα ο Σταυρός Παπα- δόπουλος θα επιστρέψει στην Καλαμάτα;
Πιστεύω πως ο Σταύρος Παπαδόπουλος θέλει ακόμη μέσα του να επιστρέψει στη Μαύρη Θύελλα. Όσο περνάει, όμως, ο καιρός, γίνεται ολοένα και πιο δύσκολο….

Μια πιθανή συγχώνευση θα αποτελούσε καλή λύση;
Αυτό θα ήταν η καταστροφή και για τις δύο ομάδες. Ειδικά για την Καλαμάτα, θα σήμανε την καταστροφή της. Είπαμε, λαοί-ομάδες χωρίς βαριά φανέλα, παράδοση και ιστορία, παύουν να έχουν λόγο ύπαρξης στον αθλητισμό και στο ποδόσφαιρο. Κατ’ αυτόν, λοιπόν, τον τρόπο η Μαύρη Θύελλα θα χάσει αυτόματα και το μεγάλο της όπλο, τον κόσμο της, αυτόν τον τεράστιο κοιμώμενο γίγαντα, που εξαιτίας του, άλλωστε, έχει πάρει και το χαρακτηρισμό «μεγάλη επαρχιακή ομάδα».

Κάτι τελευταίο από εσένα…
Επί τη ευκαιρία, θα ήθελα να πω κάτι, κυρίως, για τα νεότερα παιδιά που ασχολούνται με τη δημοσιογραφία. Να κοιτούν να δουλεύουν σκληρά, να διαβάζουν, να είναι μορφωμένα, να ενημερώνονται συνεχώς για το αντικείμενό τους, να μην περιμένουν να κερδίσουν άμεσα χρήματα από αυτήν τη δουλειά και, το κυριότερο, να είναι φιλόδοξοι, υπό την έννοια να ανανεώνονται συνεχώς σε διάθεση και ιδέες.
Ο δημοσιογράφος οφείλει να μην είναι μίζερος, να μην αισθάνεται «δημόσιος υπάλληλος», να είναι ανανεωτικό, πρωτοποριακό, προοδευτικό και συνάμα χρήσιμο για την κοινωνία άτομο. Σύντομα, ειδικά με τη νέα τεχνολογία, θα επέλθει μεγάλη-τεράστια κρίση στο χώρο και τότε θα επιβιώσουν λίγοι, οι πραγματικά άξιοι…

Ποιον τοπικό δημοσιογράφο- αθλητικό συντάκτη ξεχωρίζεις και γιατί;
Το συνάδελφο που ξεχωρίζω, τόσο ως δημοσιογράφο όσο και ως άνθρωπο, είναι ο Χρήστος Παπαγεωργίου. Βρίσκεται πάνω από 30 χρόνια στο χώρο της αθλητικής δημοσιογραφίας και, βέβαια, δικαίως θεωρείται απ’ όλους ως ο πρύτανης της μεσσηνιακής αθλητικής δημοσιογραφίας. Έμαθα πολλά δίπλα του και του οφείλω δημόσια ένα μεγάλο ευχαριστώ!
Μάλιστα, τώρα δουλεύουμε και σχεδιάζουμε μαζί και τη νέα μεσσηνιακή αθλητική εφημερίδα «M1 sports», η οποία με το καλημέρα έφερε τα πάνω - κάτω στον τοπικό Τύπο. Μακάρι να αντέξει αυτό το ωραίο δημο- σιογραφικό εγχείρημα"

Παναγιώτης Μπαμπαρούτσης

You are here