ΓΙΩΡΓΟΣ ΛΑΖΑΡΙΔΗΣ

Ο Γιώργος Λαζαρίδης είναι ένας άνθρωπος γεμάτος δύναμη και θέληση. Είχε την ατυχία, μετά από ένα τροχαίο πριν χρόνια, να καθηλωθεί σε αναπηρικό καροτσάκι, όμως δεν το έβαλε κάτω και συνέχισε να κάνει όνειρα!

Ένα από αυτά, πραγματοποιήθηκε πρόσφατα: ήταν η συμμετοχή του στους Παρολυμπιακούς Αγώνες του Πεκίνου με τα χρώματα της Ελλάδας.Τον συναντήσαμε και μιλήσαμε για όλα αυτά και για άλλα πολλά. Συμπέρασμα από τη γνωριμία μας; Με θέληση και πίστη μπορούμε να πετύχουμε... αρκεί να δούμε τη ζωή λίγο διαφορετικά!

Πώς βρέθηκες στο καροτσάκι;
Μετά από ένα τροχαίο ατύχημα, στις 7 Ιανουαρίου του 1993. Ήμουν στη Σχολή Υπαξιωματικών της Αεροπορίας και είχα κατέβει για τις διακοπές των Χριστουγέννων. Βγήκα, λοιπόν, με κάποιους φίλους έξω και από μια απροσεξία, σε μια στροφή, έγινε το ατύχημα. Από τότε έμεινα στο αναπηρικό καρότσι. H ζωή μου, συνεχίζεται κανονικά, ενώ προσπαθώ να είμαι σε καλή κατάσταση με φυσιοθεραπείες και γυμναστική. Τώρα με τον αθλητισμό, τα πράγματα είναι ακόμα πιο καλά για μένα.

Σου πέρασε από το μυαλό να τα παρατήσεις;
Όχι, ποτέδε το σκέφτηκα. Ίσα ίσα, όλοι μας πρέπει να βρίσκουμε τρόπο να αντιμετωπίζουμε κάθε δυσκολία στη ζωή μας και να προσπαθούμε για το καλύτερο!

Με το τένις πώς ασχολήθηκες;
Άρχισα μετά τους Παραολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας το 2004.

Μέχρι τότε δεν είχες καμία σχέση με τον αθλητισμό;
Πριν το ατύχημα έπαιζα μπάσκετ. Μετά, όμως, δεν είχα ιδιαίτερη επαφή, εκτός από κάποιες φορές που βρισκόμουν με φίλους σε α- θλητικούς χώρους και προσπαθούσα να παίξω λίγο μπάσκετ για να περάσει η ώρα μου.Ενεργά, πάντως, δεν είχα ασχοληθεί με κάποιο σπορ.

Πώς πρόεκυψε, λοιπόν;
Τυχαία, από μια γνωριμία με τον αθλητή του τένις Κώστα Βαβούρα και τον προπονητή Γιώργο Κοντό. Είχαν έρθει για προετοιμασία στην Καλαμάτα το 2004 πριν τους Παραολυμπιακούς της Αθήνας. Μας έφερε σε επαφή ο Βασίλης Αμέρικας, που τους μίλησε για μένα, γνωριστήκαμε, μιλήσαμε, με παρότρυναν και είπα «γιατί να μην κάνω αυτή την αρχή με το τένις».

Στην Καλαμάτα υπάρχουν άνθρωποι που σε υποστηρίζουν;
Εννοείται πως υπάρχουν άνθρωποι που με στηρίζουν. Χωρίς αυτούς δε θα μπορούσα να ασχοληθώ με τον αθλητισμό, γιατί όλα τα έξοδα τα καλύπτουν ιδιώτες, καθώς δεν υπάρχει κρατική βοήθεια. Μεγάλος μου χορηγός είναι η εταιρεία ΚΜOIL με τα καύσιμα, χορηγός αθλητικού υλικού η Wilson, ενώ υποστηρικτές οι: Κοινωνικός Φορέας, AHEPΑ τμήμα Καλαμάτας, Mercedes-BenzΠ.Θεοδωρόπουλος Α.Ε., Υάδες Συνεργείο Καθαρισμού, Arossa Bar Cafe, Centro Cafe, Τεχνοφωτιστική, Έπιπλα Κουζίνας Κούμα- νη, Κηπόκοσμος Αδαμόπουλος, Ποτοποιία Στεφανούρη, Τop Man, Ταβέρνα «Ο Πολίτης», Είδη δώρων «Το Ρόδι», Hotel Xάικος, Δήμος Καλαμάτας, Επιμελητήριο Μεσσηνίας, ΒΜW-Servin Καλαμάτας EΠΕ, Pixel.

Πώς προπονείσαι;
Με τον προπονητή μου Ανδρέα Νίκα κάνουμε μαζί προπόνηση, ενώ, όταν ανεβαίνω Αθήνα, κάνω και με τον προπονητή της Εθνικής ομάδας, τον Γιώργο Κοντό. Βασικός προπονητής μου, όμως, είναι ο Ανδρέας Νίκας.

Πώς είναι η ζωή για ένα άτομο με ειδικές ανάγκες στην Καλαμάτα;
Όσον αφορά στην πρόσβαση, δεν υπάρχουν οι κατάλληλες προυποθέσεις. Έχουν γίνει κάποιες προσπάθειες, οφείλω να ομολογήσω, αλλά δεν είναι οι αναμενόμενες. Χρειάζεται προσπάθεια για να δημιουργηθούν ράμπες στα πεζοδρόμια, σε δημόσιους χώρους, αλλά και σε ιδιωτικούς, όπως μαγαζιά, καφέ, εστιατόρια, καταστήματα με ρούχα. Δεν υπάρχουν ράμπες για να μπει ένα άτομο με ειδικές ανάγκες, όπως δεν υπάρχουν τουαλέτες. Επίσης, ορισμένοι παρκάρουν πάνω σε ράμπες για αναπήρους είτε εμποδίζουν την πρόσβαση σ' αυτές. Δε σέβονται ούτε τις ελάχιστες θέσεις στάθμευσης που υπάρχουν στο κέντρο της Καλαμάτας. Άλλωστε, είναι μόνο 3 θέσεις και νομίζω πως μπορούν να τις σεβαστούν.

Άρα έχεις κάποια παράπονα γενικά;
Δε θέλω να πω ότι είναι παράπονα, απλά δεν υπάρχουν κάποιες προυποθέσεις για να δεχτούν ένα άτομο που μπορεί να έχει ένα πρόβλημα αναπηρίας. Όλα αυτά είναι πράγματα που θεωρώ αυτονόητα και πρέπει να υπάρχουν. Ορισμένοι άνθρωποι, καλώς ή κα- κώς, ζουν υπό αυτές τις συνθήκες. Σήμερα είμαστε 5, αύριο μπορεί να είμαστε 10, γιατί κι εγώ δε γεννήθηκα έτσι, βρέθηκα σε αυτή την κατάσταση μετά από ένα τροχαίο ατύχημα. Δυστυχώς, την εποχή μας καθηλώνονται πολλοί άνθρωποι σε καροτσάκια, είτε από απροσεξία είτε από τρο- χαία ατυχήματα και γενικά από τέτοια πράγματα. Οπότε στην πορεία μπορεί να προκύψει στον καθέναν, γι' αυτό πρέπει να σεβόμαστε αυτούς τους ανθρώπους και να τους παρέχουμε τα αυτονόητα.

Υπάρχει κάποιο μέρος στην Καλαμάτα που πήγαινες και δεν μπορείς πλέον να πας;
Αν μιλήσω για θέατρο και τέτοια πράγματα, το ΔΗΠΕΘΕ ή το Κάστρο δεν παρέχουν προστασία σε άτομα με αναπηρία. Από εκεί και πέρα, υπάρχουν τράπεζες χωρίς μπάρες, όπως και καφετέριες κ.λπ. Γενικά τέτοιου είδους μαγαζιά δε νομίζω ότι πληρούν όλες τις προυποθέσεις

Πες μας για το Πεκίνο;
Το Πεκίνο ήταν μια μοναδική εμπειρία. Θεωρώ πως το αποκορύφωμα της καριέρας κάθε αθλητή είναι να συμμετάσχει σε μια Ολυ- μπιάδα ή Παραολυμπιαδα. Για μένα ήταν ο αρχικός στόχος και δεν ήταν εύκολο να το πετύχω. Προέκυψε την τελευταία στιγμή η συμ- μετοχή μου. Ήταν, όμως, μοναδικές οι στιγμές που έζησα, ενώ πήρα όση ενέργεια χρειαζόταν για να προσπαθήσω τα επόμενα 4 χρόνια και να συμμετάσχω στην Παραολυμπιάδα του Λονδίνου το 2012. Από εμένα και τον προπονητή μου υπάρχει η διάθεση και η όρεξη, ενώ οι άνθρωποι που με στηρίζουν είναι πρόθυμοι να το κάνουν και για τα επόμενα 4 χρόνια. Μακάρι να βρεθούν κι άλλοι άνθρωποι σαν κι αυτούς, ενώ από εκεί και πέρα όλα θα πάνε καλά.

Αυτή η συμμετοχή ήταν δικαίωση για σένα;
Ήταν πραγματοποίηση του ονείρου μου.

Το group σου πάει καλά στο facebook;
Ναι, το δημιούργησε μια φίλη μου, η Βίλμα, την οποία ευχαριστώ παρά πολύ, ενώ το αγκάλιασαν πολλοί άνθρωποι. Άνθρωποι που ξέρω και άνθρωποι που δε γνώριζα καν. Τους ευχαριστώ πάρα πολύ γι' αυτό και εύχομαι να ανταπεξέλθω στις προσδοκίες τους.

Επόμενος στόχος;
Επόμενος στόχος, όπως προανέφερα, είναι το 2012. Από εκεί και πέρα, οι άμεσες αγωνιστικές υποχρεώσεις ξεκινούν στις 14-19 Οκτωβρίου στη Σητεία της Κρήτης, στο μοναδικό διεθνές τουρνουά που γίνεται για το τένις με καρότσι στην Ελλάδα, για τρίτη χρονιά φέτος, ενώ συνεχίζονται στα μέσα Νοεμβρίου με αρχές Δεκεμβρίου. Είμαι μεταξύ ενός τουρνουά στην Τσεχία, ενός στην Πράγα κι ενός στη Νότια Αφρική, αλλά δεν έχω αποφασίσει ακόμα σε ποιο.

Πιστεύεις πως τα πάντα αντιμετωπίζονται στη ζωή;
Όπως ξαναείπα, καλώς ή κακώς υπάρχουν δυσκολίες στη ζωή μας, δεν είναι πάντα εύκολη. Το καλό είναι να μην το βάζουμε κάτω, να υπάρχει πάντα διάθεση να πετύχουμε τους στόχους μας, αυτό που θέλουμε δηλαδή πολύ. Αν έχεις θέληση και δύναμη, είναι το σημαντικότερο. Πολύ σημαντικό ρόλο, επίσης, παίζει η βοήθεια και η στήριξη από την οικογένεια, τους φίλους που στέκονται δίπλα σου, όσο μπορούν κι αυτοί. Εγώ αυτά τα έχω: ΚΑΙ ΤΗΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΦΙΛΟΥΣ ΜΟΥ, ΕΧΩ ΠΙΣΤΗ ΣΤΟ ΘΕΟ ΚΑΙ ΟΛΑ ΘΑ ΠΑΝΕ ΚΑΛΑ.

Παναγιώτης Μπαμπαρούτσης

You are here