Φεβρουάριος 2011

Γράφτηκε από τον
Βαθμολογήστε αυτό το άρθρο
(0 ψήφοι)

Φως δε φαίνεται στην άκρη του τούνελ και έτσι οι φίλοι μας, οι τροϊκανοί, μας προτείνουν να πουλήσουμε, για να βγάλουμε και άλλα λεφτάκια.


Ε
μείς, βέβαια, από την άλλη θιχτήκαμε και θυμηθήκαμε να τους πούμε ότι είναι δικό μας θέμα τι θα κάνουμε. Ασχέτως αν τους έχουμε δώσει όλα μας τα οικονομικά στοιχεία και δείξει μέχρι και πού κατουρούσαν οι γάτες στις γωνίες των υπουργείων.
Β
έβαια, τώρα είναι αργά. Ό,τι διατάξουν οι κύριοι θα κάνουμε, γιατί το ποτάμι πίσω δε γυρνά. Εμείς είχαμε ως μόνη έγνοια να πάρουμε τις δόσεις, σαν λιγούρια. Όταν τις παίρναμε, πανηγύρια και χαρές. Αυτό ήθελαν να περάσουν τα μεγάλα κανάλια, και το κατάφεραν κατά μεγάλο βαθμό.
Ρ
ητό, όμως, λέει: «Σημασία δεν έχει αν θα πέσεις, αλλά το πόσο γρήγορα θα σηκωθείς».
Ό
ταν θα πιστέψουμε σε αυτό, θα ’ναι όλα καλύτερα. Δυστυχώς ή ευτυχώς, δεν υπάρχει άλλη λύση από το να σηκωθούμε.
Υ
πάρχει μέλλον και μας ανήκει, ας τα έκαναν όπως τα έκαναν οι παλιότεροι, ας τα έφαγαν, ας βολεύτηκαν, ας… ας…
Α
ς δούμε τι μπορούμε εμείς να κάνουμε.
Ρ
ητό δεύτερο λέει: «Χάσαμε τη μάχη, αλλά όχι τον πόλεμο».
Ί
σως, τελικά, να ήταν καλύτερα που φάγαμε αυτή τη σφαλιάρα από όλους αυτούς τους «Μεγάλους», και έτσι να ξυπνήσουμε (πολύ απότομα βέβαια) και απλά να τους κάνουμε στην άκρη.
Ό
ποιος το ρίχνει στην κλάψα και κλαίει τη μοίρα του, δεν μπορεί να αλλάξει κάτι. Ούτε με το να κατηγορεί μόνο τους άλλους θα βγει κάτι.
Σ
ε αφήνω τώρα και ελπίζω να σκεφτείς λίγο πιο αισιόδοξα τα πράγματα. Μην τα παρατάς.

Παναγιώτης Μπαμπαρούτσης

Περισσότερα σε αυτή την κατηγορία: « Δεκέμβριος 2010- Ιανουάριος 2011 Μάρτιος-Απρίλιος 2011 »
You are here